شدی تا باعثِ آرام جاں آرام گم شد
حدیث نام تو تا برزباں آمد زباں گُم شد

مپرس از جستجو و نار سائی ہائے منجنونے
چو آوازِ جرس ہر سُو دیدو ہر زباں گمُ شد

نشانِ سجدہ ہائے ام اہل نظر را آں آستاں باشد
کہ زیرِ سجدہ ہائے شوق من آں آستاں گمُ شد

مرا جز خامشی محرم نبود د وائے ناکامی
بہ اظہار سخن چوں لب کشو دم راز داں گم شد

مگر آوارگی آرد سوئے منزل بخاری را
کہ از گمراہیٴ خود ھم زراہ گمرہاں گم شد